سید عبدالله محمدی: بی مبالاتی و بی انصافی در اظهارات اجتماعی بالادستی ها که متاسفانه در ادبیات مدیریتی ما متداول شده است، برخی از خادمان جامعه را قربانی خود کرده و افکار عمومی را در باره آنها دچار شبه های تاثیرگذار نموده تا جائیکه گاهی امکان ادامه خدمت را از افراد ستانده و یا جو نامطلوبی را بر فضای خدمتی افراد حاکم می کند!

یکی از تجلیات این بی انصافی ها، سریال طرح سؤال از وزیر مازندرانی امور اقتصاد و دارایی در طول فعالیت دولت دهم به کارگردانی برخی از نمایندگان است که هم واقعیات و هم حقایق را بخوبی می دانند، و بلاتردید این گونه تمارش ها و تغافل ها، تنها و تنها یک هدف را تعقیب می کنند که آن هم ابراز مخالفت عمده نمایندگان مجلس با سیاستهای اقتصادی و یا حتی سایر سیاستهای رئیس جمهور می باشد!

اما سؤالات عمده ای که در این میان مطرح متوجه سؤال کنندگان از وزراست، این است که اولاً تا کنون چه نتیجه ای از این سیاست های برخوردی گرفته اند و ثانیاً چرا در پروژه طرح سؤال، به تخریب وجهه وزرایی مثل وزیر امور اقتصاد و دارایی می پردازند که حتی مخالفین سیاسی و جناحی دولت هم از اندیشه های بلند و توانایی های اجرایی و نیز کارآمدی طرحهای اقتصادی ایشان ستوده و وی را مستحق تجلیل می دانند؟!

تاسف بارتر اینکه چرا این وزیر مازندرانی، مورد تهاجم برخی نمایندگان مازندرانی و یا حتی همشهری های خود قرار گرفته و آیا این خودزنی های استانی که متاسفانه در مازندران به عادتی غلط مبدل شده و مهر تائیدی بر عقب ماندگی های مازندران از قطار توسعه محسوب می گردد، در باره سایر استانها هم مصداق دارد؟!

آیا تاکنون مشاهده شده که یک وزیر اصفهانی توسط نمایندگان اصفهانی و یا یک وزیر آذری توسط نمایندگان آذری در محاق قرار گیرد و سرنوشت مرحوم کردان برای آنها رقم زده شود؟!

این چه افتخاری است که یک نماینده مازندرانی، وزیر مازندرانی را به مجلس کشانده و او را به جواب سؤالاتی وادارد که در چرخه مدیریتی هر مسئولی، همواره محتمل است و از قبل هم به وی تذکر داده شود که جواب شما را اگر واقعیات باشند، نمی پذیریم، مگر اینکه شما حقایق پشت پرده را بیان کنید!

معلوم نیست که منظور نماینده مازندرانی از این پیش دستی ها چیست؟ حقایق اقتصاد ما هم مثل واقعیات آن کاملاً پیدا و محرز است و اصرار در بیان محرمانه ها و یا پافشاری در اعتراف گیری رسمی از یک وزیر که محافظ نوامیس اقتصاد ماست، چه پشت صحنه ای دارد؟!‍

آیا نماینده محترم مازندرانی نمی داند که هر جمله اعترافی و اقراری وزیر محترم، می تواند خوراکی برای رسانه های بیگانه و یا برنامه ریزان استکبار جهانی علیه جمهوری اسلامی شود؟!

آخر چگونه ممکن است که یک نماینده نداند که نارسائی های موجود در نظام بانکی، ریشه فرهنگی و بافتی و ساختاری داشته و مدیریت عالی اقتصاد ملی نمی تواند پاسخگوی همه اتفاقات ریز و درشت در جزئی ترین سیاست های بانکی و یا حتی فراتر از آن، یعنی ریزترین عملکردهای بانکی باشد و طبعاً نتیجه اینطور سؤالات، فرصتی برای تجدید اشرافیت هاست و وزیر تنها می تواند آن معضل مطروحه را حل کند، اما تضمینی برای بروز سایر معضلات نمی تواند بدهد و نه تنها ایشان، بلکه هیچ مسئول دیگری هم نمی تواند بهتر از این عمل کند!

آنچه که در سریال طرح سؤال از وزیر اقتصاد به ذوف می زند، بکارگیری اصطلاحات غیر متداول توسط نماینده موردنظر مبنی بر نشان دادن کارت زرد! و یا گریز همیشگی وزیر از طرح حقایق و پناه گرفتن در پشت واقعیات و مسائلی از این قبیل است که این اصلاً در شأن یک نماینده نیست!

تردیدی نیست که هدف نهایی این طرح سؤال و قانع نشدن نمایندگان به جواب های داده شده، مقدمه کشاندن مجدد این وزیر به طرح استیضاح و احتمالاً خاتمه دادن به فرصت خدمتی ایشان است و این در حالی است که اولاً همه می دانند که ایشان منظور اصلی نمایندگان نبوده و این عمل شبیه به داستانهای ملانصرالدینی در فولکلور ماست و ثانیاً اگر ایشان در مدیریت اقتصاد بروز نمی کرد، الآن اقتصاد ما نمی توانست در اوج بحران اقتصادی جهان بخصوص اقتصاد جهان غرب، اینگونه حرفهای قاطع برای گفتن داشته باشد!

آیا این ناسپاسی نیست که در مقابله های احتمالی دو قوه، از وزیری انتقام گرفته شود که بالاترین سطح عملکرد را ارائه نموده و بن بست گشائی های متعددی را در اقتصاد ملی ما طراحی و اجرا کرده است؟!البته این تعارف، دلیلی بر نبود انتقاد و ایراد در کار ایشان نیست، بلکه حرف ما این است که ما نباید تنها به نیمه خالی لیوان نگاه کنیم!

علی ایحال هنوز برای ما معلوم نیست که آقای نماینده مازندرانی دنبال چه مطالبه ای است، در حالیکه می داند و می دانیم که در زمان باقی مانده از دوره دولت دهم، هیچکس نمی تواند ناخدای کشتی اقتصاد ما در طوفان تحریم ها و تهدیدهای استکباری و نیز بحران ناشی از اختلاس 3000 میلیارد تومانی و اتفاقات مشابه باشد!

امیدواریم تا دیر نشده سایر نمایندگان مازندرانی و شمالی با حمایت از ایشان، جو موجود را خنثی کرده و امکان تکروی و احتمالاً خودمحوری را از کسی که تخصص و آشنایی چندانی با فرمولهای اقتصادی ندارد، بگیریم.چرا که از ما به عنوان یک مازندرانی، انتظار می رود که اگر کمکی به یک مسئول موفق، کارآمد، نخبه و بی شیله و پیله مازندرانی نمی کنیم، حداقل آتش بیار معرکه نبوده و اینگونه به خودزنی های خود افتخار نکرده و بی مبالاتی پیشه نکنیم!